Hij is 91 jaar geworden, staat in de annonce. Een groot deel van zijn werkzame leven wijdde hij zich aan onderwijs en onderwijzen. In de decennia dat hij de agogisch toneelkunstenaars (de theaterdocenten in spé) van de Toneelacademie onder zijn hoede had, was hij zijn tijd ver vooruit. Het begrip de student centraal bestond nog niet. Vertragen en onderbreken, stilstaan om iets op te kunnen rapen en veel persoonlijke, gerichte aandacht, voor sommigen zelfs teveel, kenmerkten immers zijn didactische modus vivandi.

Bewust woorden, taal zoeken, vinden, geven. Om het ongrijpbare, wonderbaarlijke leer- en groeiproces eventjes te strikken en het daarna weer vrij te laten. Hij was er zelf een grootmeester én leerling in.

Nu is hij definitief uit de tijd gevallen.
Maar hij laat zoveel meer achter dan de herinneringen.
Dank Leo Maessen, dank…