naar ‘Antigone’ en ‘Medea’ van
Jean Anouilh

Antigone:

Twee broers, Eteocles en Polineicus komen in het slagveld tegenover elkaar te staan. Ze doden elkaar. Omdat Polineicus vocht aan de kant van de vijand, wordt zijn lijk buiten de stadsmuren geworpen, overgelaten aan aasgieren. Wachters moeten erop toezien dat niemand het lijk begraaft. Als iemand probeert dit wel te doen, zal hij of zij het met de dood bekopen: dat is de wet! Eteocles krijgt als held een staatsbegrafenis: dat is de wet!
Antigone, dochter van Oedipus en zuster van beide broers, is het niet eens met die wetten. Doden hebben er recht op begraven worden, dus ook haar broer Polineicus: dat is het principe waarvoor zij vecht. Desnoods zal zij met haar eigen handen een kuil graven voor haar broer: doodstraf of niet.

Medea:

Een vlakte ergens in Corinthië, een wakkerend vuur, een tent en een voedster. Medea maakt zich klaar voor haar wraak op Jason, de liefde van haar leven. Jason, voor wie ze haar vaderland verliet. Jason, voor wie ze haar broer vermoorde. Jason, voor wie ze mensen beloog en bedroog. Jason, die ze zou volgen tot het einde der wereld. Jason, haar man, de enige…. Jason, die nu, aan het hof van Kreon, avances maakt naar de jonge koningdochter, Kreusa. Jason, die haar zal gaan verlaten…
De wind waait over de vlakte, muziekflarden spugen in haar gezicht.

Regie: Mark Timmer
Spel: An Vandevelde, Ron Kaat, Maruja Bobo Remijn, Karla Nuyts. Eindexamenstudenten van de parttime-opleiding tot docent/ regisseur