‘Twee jongens willen huilen.
Twee jongens proberen te huilen.
Twee jongens kunnen niet huilen.
Twee jongens weten dat geen levend wezen heen kan gaan zonder dat er een traan voor hen word gelaten.’

‘Eye don’t Cry’ is het eerste deel van 1831: een zesdelige performance reeks die in het brede spectrum van de menselijke emotie duikt en onze moeite deze gevoelens te begrijpen. Elk deel focust zich op een van de zes basis emoties, als beschreven door psycholoog Paul Ekman. In hun artistiek onderzoek hebben ‘jan en ked’ de kloof tussen ons en onze emoties gelinkt aan de groeiende afstand tussen mens en natuur. In de totaliteit van deze werken, pogen zij een weg te vinden om de emoties te uiten die diep in ons zitten, maar nog niet volledig begrepen worden door ons en het publiek.

1831 refereert naar ‘The book of Human Emotions’ van Tiffany Watt Smith: “Vóór ongeveer 1830 voelde niemand echt emoties. In plaats daarvan voelden ze andere dingen – ‘hartstochten’, ‘ongelukken van de ziel’, ‘morele gevoelens’ – en legden ze die heel anders uit dan hoe we emoties vandaag de dag begrijpen.”

“In het begin van de negentiende eeuw in een tochtige collegezaal in Edinburgh suggereerde de filosoof Thomas Brown dat deze nieuwe manier om het lichaam te begrijpen een nieuw vocabulaire vereiste, en stelde voor het woord ‘emotion’ te gebruiken. Hoewel de term al in gebruik was in het Engels (van het Franse émotion), was hij onnauwkeurig en beschreef hij alle bewegingen van lichamen en objecten, van het zwaaien van een boom tot een warme blos die zich over de wangen verspreid. Het gebruik duidde op een nieuwe benadering van het gevoelsleven, een benadering die gebruik maakte van experimenten en anatomisch onderzoek om zich te concentreren op waarneembare verschijnselen: opeengeklemde tanden; rollende tranen; rillingen; grote ogen.”

-English------------

‘Two boys just want to cry.
Two boys just try to cry.
Two boys just can’t cry.
Two boys know that no living being can pass away without a tear being shed for them.’

‘Eye don’t Cry’ is the first instalment of 1831: a six-part performance series exploring the spectrum of human emotion and our struggle to connect with these feelings. Each piece in the series focuses on one of the six basic emotions, as described by psychologist Paul Ekman. In their artistic research, ‘jan en ked’ have linked the gap between us and our emotions to the growing separation between humans and nature. Over the course of the six works, they aim to find a way to express emotions already inherent within us, yet to be fully understood by ourselves and the audience.

1831 is in reference to ‘The book of Human Emotions’ by Tiffany Watt Smith:”No one really felt emotions before about 1830. Instead, they felt other things – ‘passions’, ‘accidents of the soul’, ‘moral sentiments’ – and explained them very differently from how we understand emotions today.”

“In a draughty Edinburgh lecture hall in the early nineteenth century, the philosopher Thomas Brown suggested this new way of understanding the body required a new vocabulary, and proposed using the word ‘emotion’. Though already in use in English (from the French émotion), the term was imprecise, describing any movements of bodies and objects, from the swaying of a tree to a hot blush spreading across the cheeks. The coinage indicated a novel approach to the life of feelings, one which used experiments and anatomical investigations to focus on observable phenomena: clenched teeth; rolling tears; shudders; wide eyes.”

Een performance van jan en ked
Eindregie door Wieger Meulenbroek
Gespeeld door Jan Groenland en Kedves van den Berg
Met dank aan: Solar Vlaar, Loek de Jong, Franzi Keller, Mira Verhoeve, Bram van der Snel, Emilio Pramatarov, Leon de Vrede, Samuel Hento, Timo Bakker, Evie Verberne, Peter Missotten, Santino Slootweg, Joost Horward, Marc Zwietink, Jean-Paul Caelen, Frank Spijkerman en Jo van Laar

Duration: 50min