Bruno, de dorpsscribent, adoreert zijn Stella zodanig dat de liefde die zijn ziel verhit overloopt van woordenlava.
Echter, als neef Petrus z' n blik op zijn Stella laat rusten, treedt er in Bruno een perpetuum mobile van blinde jaloezie in werking die hem vergiftigd.
Vanaf dat moment verliest zijn hart zijn schort, raakt zijn gemoedsrust beroerd en hij wordt heeltegans verteerd door die ene vraag :
met welke man stortte mijn Stella zich in de ontucht tijdens mijn korte afwezigheid ?
Innerlijk ruis gelijk het gebladerte in het Bos-Van-Het-Wijf-Zonder-Hart zetten hem aan tot het vinden van de gaillaard die het steegske van Stella heeft verkend en uitgekuist en hij zal niet rusten voor zij haar dubbelhartigheid onderkent.

Bruno is ervan overtuigd dat zijn angst om hoorndrager te worden alleen gestild kan worden door zijn honger om moedwillig hoorndrager te zíjn.
Niet in staat de slangen en serpenten te bezweren die hem neerwaarts drukken, wordt Stella gedwongen dat ene te doen wat zijn vertrouwen kan doen herleven.

Wie horens wil zal horens krijgen.

Hij is cocu.

Auteur: Fernand Crommelynck
Vertaling: Pjeroo Robjee
Regie: Domien van der Meiren
Spelers: Martje Ceulemans, Frank Nijssens, Elvin Rigters, Joke Van Canneyt, derdejaars studenten van de deeltijd opleiding tot docent/regisseur